Magia świąt

https://www.youtube.com/watch?v=iNx04aM0hRs

Najpiękniejsze uczucia ....

http://www.youtube.com/watch?v=ZpGC7zKq7lI

"Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
przy wzejściu pierwszej gwiazdki wieczornej na niebie,
ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny,
najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie.
Ten biały kruchy opłatek, pszenna kruszyna chleba,
a symbol wielkich rzeczy, symbol pokoju i chleba.
Na ziemię w noc wtuloną, Bóg schodzi jak przed wiekami.
Braćmi się znowu poczyńmy, przebaczmy krzywdy, gdy trzeba.
Podzielmy się opłatkiem, chlebem pokoju i nieba."

 C.K.Norwid

Warsztaty ;)

Drobne ogłoszenie w wielkiej sprawie. 

Po długiej nieobecności bardzo serdecznie i ciepło zapraszamy na warsztaty w Bibliotece tych,którzy jeszcze u nas nie byli,tych którzy niecierpliwie wyglądali jednym słowem Wszystkich.
Kasia -Kasiuleńka wszystko zorganizowała, a ja już tylko zapraszam w imieniu Biblioteki, Kasi i własnym.
Nie zapomnijcie o dobrych humorkach i serdeczności to najcenniejsze co możemy podarować sobie wzajemnie.

"Być może istnieją czasy piękniejsze, ale te są nasze."

Jan Paul Sartre

Tutaj znajdziecie wszystkie szczegóły:

http://krainazofii.blogspot.com/2013/11/wrasztaty.html?spref=fb

A tutaj jak to drzewiej bywało posłuchacie ;)
http://www.youtube.com/user/arthousemovies?feature=watch

święta kolejna odsłona

Mistrz - nie widzieliście to może obejrzycie.

By odrodzić się na nowo, trzeba „pochować" wspomnienia.

Jak kino drogi wpisało się we współczesny film?

 Czym było i czym jest kino drogi?

Jest to rodzaj kina przygodowo-sensacyjnego jego początki to przełom lat 60 i 70 dwudziestego wieku. Do prekursorów gatunku należy zaliczyć takie filmy jak "Esy Rider" Denisa Hoppera, czy "Absolwent"Mika Nikolsa. Akcja tych obrazów toczy się na drodze, zaś bohater to skłócony z „normalnym życiem”, poszukujący wolności, poszukujący samego siebie czasem uciekający przed przeszłością autsajder. Tłem narracji jest podróż symbolizująca drogę życiową, pragnienie zmiany wewnętrznej, tęsknotę, marzenie, poszukiwanie . Bohater przemierzając  bezkresne tereny  poznaje nowych ludzi i miejsca ; ucieka (dosłownie i w przenośni) od kogoś lub czegoś. Pod wpływem przeżytych przygód, doświadczeń zmienia się i najczęściej u schyłku podróży jest „innym”, dojrzałym człowiekiem . Dokonuje wyborów, od którego zależą jego dalsze losy. Czas i przestrzeń to elementy, które determinują jego działania. Ograniczony czasem zmuszony jest  do doznawania i przeżywania świata,szybciej i intensywniej.  Wyruszając w swoją wędrówkę wydostaje się z małych miast, w których żyje, na otwarte, duże przestrzenie, czuje się wolny wszystkie decyzje należą tylko do niego. Żyjąc w dużych społecznościach, musi kierować się licznymi zasadami, ograniczającymi jego swobodę. Każdy może pojechać gdzie chce. Ograniczeniem jest tylko ilość paliwa w baku i wyobraźnia. W ciągu swojej historii kino drogi wykształciło wiele odmian jednak podstawowe cechy nadal pozostały takie same niezmienne.

Mistrza, głównego bohatera filmu Piotra Trzaskalskiego pod tym samym tytułem; spotykamy w niewielkim uśpionym miasteczku w chwili kiedy postanawia uwolnić kilka zwierząt z cyrkowej menażerii. Tak bardzo zachwyca go wizja spacerujących po rynku miasta lam, wielbłądów i słonia. Niestety nie spotyka  ten czyn sympatii zwierzchników co w konsekwencji doprowadza do zwolnienia go z pracy. Wsiada do swojego autobusu, będącego też jego domem i wyrusza w podróż swego życia. Mamy  przed sobą cierpiącego w milczeniu, ciągle pijanego Rosjanina, dyplomowanego mistrza noża  – jak sam o sobie powie „ bo u nas za wszystko dawali dyplomy” mistrza sztuki cyrkowej, obdarzonego niezwykłymi zdolnościami lewitacji. Mistrz na swojej drodze spotyka prostytutkę i akordeonistę, który uciekł od żony i niewidomego od urodzenia syna. Zakłada z nimi cyrk, żeby zrealizować swoje marzenie i zebrać pieniądze na podróż do Paryża. Szybko poznajemy szczegóły mrocznej przeszłości głównego bohatera – walczył w Afganistanie. Likwidując jedną z wiosek, wysadził w powietrze dom z pięciorgiem  dzieci. Obraz ich zmasakrowanych ciał będzie mu zawsze towarzyszył. Miłość jest dla niego czymś gorszym niż wojna. Zakochuje się jednak w niewinnej dziewczynie z miasteczka, w którym trupa cyrkowa zatrzymuje się na dłużej. Dziewczyna chce, żeby Mistrz z nią został, robi dla niego na  drutach sweter, zachodzi z nim w ciążę. On nie ma ochoty zostać ojcem, ona z rozpaczy straci nienarodzone dziecko. Nawraca sie za późno, ale przynajmniej namawia akordeonistę do powrotu do domu. Szorstka uroda Konstantina Ławronienko (odtwórcy głównej roli), znakomicie wpisuje się w prostotę krajobrazu bezkresnych łąk, pustych pól, małych sennych miasteczek o wąskich i krętych uliczkach, które ożywają tylko na kilka chwil w sezonie turystycznym. Z cyrkowego autobusu marki Jelcz możemy podziwiać odrapane kamieniczki „ozdobione” odpadającym tynkiem i  wychylającymi się z okien głowami mieszkańców. Naszym cyrkowcom w ich poszukiwaniu siebie towarzyszy muzyka akordeonisty

W tym obrazie wymowne są nie tylko bezkresne krajobrazy ale także proste słowa wypowiadane z rosyjskim zaśpiewem przez Mistrza. Obaj z drugim bohaterem-Młodym (Jacek Bracik), będą wiedli spór o istotę życia. Minimalistyczna gra odtwórcy głównej roli , spojrzenia w których maluje się piękno słowiańskiej duszy, drobne gesty, sylwetka aktora w znakomity sposób budują dramatyzm . Ta podróż zmieni nie tylko głównego bohatera, zmieni też jego cyrkową trupę. W ostatniej scenie tytułowy Mistrz podpala swój autobus, paląc za sobą przysłowiowe mosty, zamykając kolejny etap w swoim życiu.

Zakończyło się życie „Cyrku Noża” jednak przedstawienie musi trwać dalej i tak życie jego artystów zaczęło kolejną odsłonę, kolejną podróż .

Dla wielu widzów film Piotra Trzaskalskiego może wydawać się zbyt sennym i monotonnym obrazem, jednak w moim odczuciu można go zaliczyć do kina drogi. Porusza prostota tego; nie waham się go nazwać filozoficznego obrazu poszukiwania piękna i głębi ludzkiej duszy i to co do mnie przemawia najbardziej poetyckość z jaką autorzy filmu pokazują tak mało znaną i tak skrzętnie ukrywaną za maską „twardych facetów” uczuciowość mężczyzn. 

To moja pierwsza praca pisemna na tyle co rozpoczętych studiach:).Napiszcie, czy skłoniła Was do poszukania tego pięknego filmu.

Czas pomyśleć o świętach

Kolejny ślub na różowo

Krówki na ślubnym kobiercu:)))

 

Kiedyś mówiono:"słowo się rzekło kobyłka u płotu",dzisiaj zaktualizować możemy to przysłowie i powiedzieć:"słowo się rzekło i krówki u płotu."
 Dziękuję Kasi za wycięcie mi elementów z których powstała ta kartka  .

O wielkości komara

Liliowy kapelusz

Czy siła tego, co mówią o kobiecie jest na tyle duża,
że potrafi dokonać nawet przełomu w życiu?




Kobieta...

Kiedy ma 5 lat
- ogląda się w lustrze i widzi księżniczkę.

Kiedy ma 10 lat
- ogląda się w lustrze i widzi Kopciuszka.

Kiedy ma 15 lat
- ogląda się w lustrze i widzi obrzydliwą siostrę przyrodnią Kopciuszka: "Mamo, przecież tak nie mogę pójść do szkoły!"

Kiedy ma 20 lat
- ogląda się w lustrze i widzi się "za gruba, za chuda, za niska, za wysoka, włosy za bardzo kręcone albo za proste", ale mimo wszystko wychodzi z domu.

Kiedy ma 30 lat
- ogląda się w lustrze i widzi się "za gruba, za chuda, za niska, za wysoka, włosy za bardzo kręcone albo za proste", ale uważa, że teraz nie ma czasu, żeby się o to troszczyć i mimo wszystko wychodzi z domu.

Kiedy ma 40 lat
- ogląda się w lustrze i widzi się "za gruba, za chuda, za niska, za wysoka, włosy za bardzo kręcone albo za proste", ale mówi, że jest przynajmniej czysta i mimo wszystko wychodzi z domu.

Kiedy ma 50 lat
- ogląda się w lustrze i mówi: "Jestem sobą" i idzie wszędzie.

Kiedy ma 60 lat
- patrzy na siebie i wspomina wszystkich ludzi, którzy już nie mogą na siebie spoglądać w lustrze. Wychodzi z domu i zdobywa świat.

Kiedy ma 70 lat
- patrzy na siebie i widzi mądrość, radość i umiejętności. Wychodzi z domu i cieszy się życiem.

Kiedy ma 80 lat
- nie troszczy się o patrzenie w lustro. Po prostu zakłada liliowy kapelusz i wychodzi z domu, żeby czerpać radość i przyjemność ze świata.

Nella Fantasia

Człowiek składa się z ciała, umysłu i wyobraźni.
 Jego ciało jest niedoskonałe, jego umysł zawodny,
 ale jego wyobraźnia uczyniła go znakomitym.
  John Mansfield


Wyobraźnia – umiejętność przypomnienia sobie lub wytworzenia w umyśle dowolnych bodźców odbieranych przez zmysły: obrazów, dźwięków, zapachów, smaków, wrażeń dotykowych. Albert Einstein powiedział, że „wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy”. Tylko z pozoru jest to paradoksalne, ponieważ to właśnie wiedza w połączeniu z wyobraźnią jest podstawą kreatywności, do której, aby się rozwijała, musimy dodać wolność. Klimat wolności rozwija wiedzę i wzbogaca wyobraźnię.
 prof. Ewa Okoń-Horodyńska

 Wiedzieć jest niczym, wyobrazić sobie – wszystkim.

http://www.youtube.com/watch?v=FVgaw-SbpHM